Mijn wens
Ik wens, ik wens, ik wens dat ik los mag laten. Ik wens dat ik los kan laten. Diep verborgen verdriet, dat tranen mogen stromen en ik mezelf kan bevrijden van mijn innerlijke pijn. Ik wens dat ik mag zijn, dat ik mezelf mag liefhebben en mezelf kan troosten, mezelf bevestiging kan geven dat het goed is, wat ik ook doe. Ook als het niet lukt. Ik wens dat ik geen druk meer op mezelf leg. Ik wens om begrepen te worden, aanvaard door mezelf. Ik wens gezondheid, kracht en liefde toe voor alle lieve mensen die ik in mijn leven ken en heb gekent. Ik wens rust in mijn hoofd. Ik wens ruimte en tijd voor anderen en voor mezelf. Ik wens tijd om bezig te kunnen zijn met muziek maken, zingen, schrijven, krijten en schilderen zodat ik rust kan vinden in mezelf en met mezelf..
Naam: Els
Datum: 1 december, 19u10
Reactie: Lieve Anne,
Jouw wens draagt iets lyrisch, een golvende klaagzang als deze van de dolfijn, vrouwelijk ook. Luister... is het je intuïtie die je naar dit wensenboek heeft gebracht en je deze woorden met ons doet delen? Ze komt van diep, met de golven mee. Ik heb net de fles geopend en deze wens gevonden. Daar sta ik dan met mijn voeten in het zand. Het water van de zee sijpelt tussen mijn tenen en ik voel hoe mijn vingertoppen nieuwe woorden vinden, gericht aan jou, waarop ik me begeef naar mijn schrijftafeltje en hoop dat mijn duifje je dadelijk de boodschap die ik aan het noteren ben, in allerhaast kan zenden, want wie weet vind je daarin wel een gepaste richtingaanwijzer naar de vrijheid die je zoekt en daarom hoop ik dat deze vredesduif je een remedie kan schenken, tevoorschijn kan toveren voor die onrustige verdrietige gevangenschap van je.
Er zijn tal van mogelijkheden die je helpen om dichterbij jezelf te kunnen komen. En creativitiet is daarin zeker een goede steun en toeverlaat. Door te zingen, een goede ademhaling ook, raken je geest en je fysieke lichaam dichter met elkaar verbonden. De woorden komen dan vanuit je bekken, je trekt je klankkast dan open tot heel diep in je lichaam en haalt de kracht ervan uit de diepste wortels. Als je in staat bent je keel zo breed te kunnen maken waardoor ze direkt verbonden staat met je longen. Als de hoogten rijken tot ver achter je neusbeen, dan gebeurt er heel wat met je zielenlichaam. Je voelt als het ware de geesteskracht doorstromen tot in je hersenen. En als je dan vanuit deze stevige krachtige hap lucht die je genomen hebt je oerklank met alle liefde van de wereld laat weergalmen, natuurlijk en krachtig voelt hoe volledig ontspannen en heilzaam zang en ademhaling op je kunnen werken, dan ben je vertrokken met je persoonlijke reis doorheen je lichaam. Dan voel je hoezeer deze direkt verbonden is, hoe alle ingewanden je één voor één iets te vertellen hebben. Dan ook verandert je eetpatroon en snak je plotseling naar die ene bijzondere smaak die je vb. helpt je woede, verdriet of pijn te verzachten en dan merk je dat net de energie van die ene lekkernij, die zeker niet zoet hoeft te zijn, maar misschien wel eens wat bitterder kan smaken, je de lach van het leven schenkt. Hoe zuiverder de voeding voor je lichaam, hoe zuiverder je geest ervan wordt. Sommige voedingstoffen hebben een rijkere DNA-structuur, verfijnder, eleganter. De ene is een snoepje voor je blaas, de andere voor je hart, nog eentje voor warmte en eentje die je misschien vertelt dat het goed is wat je doet.
Als vb. je wortelchakra balans vindt, waardoor je vb. oude verwijten die je vroeger te horen kreeg en die je jezelf nu nog steeds blijft influisteren kunt omzetten door te kijken naar wat je wel bezit, gedaan hebt, mooi vind, misschien met een gebrek, maar volmaakt omwille van zijn authenticiteit, ga je misschien voelen dat je minder snel zult wankelen.
Melancholie bv. nestelt zich graag op de lever. Melancholie kan je zo heerlijk verdrietig maken. Soms ook weet je niet waar dat verdriet vandaan komt, soms weet je dit heel duidelijk, soms ligt ze dieper dan je dacht. Ume, mariadistel, paardenbloemsiroop, artisjokken, ze helpen je allemaal om je darmen en lever wat op te poetsen. Als je immers niets op de lever hebt, verdwijnt de tristesse automatisch. Soms ook kan je huilen, mag je huilen, JE MAG HUILEN! Omdat het iets losmaakt. Ziek zijn, slijmen in de luchtwegen, opgekropte tranen, misschien wel een wondje op je hart. Het zijn allemaal stappen in je leven die je nodig hebt om inzicht te krijgen. Poetsen, opruimen, soms iets weggooien, kan je geest vrij maken en ontspannen, opgelucht ook. Smijt, wrijf, streel, spat je verf gerust op je schildersdoek, blad papier of wat dan ook. Spuw het eruit, streel het, leg er een dikke fond op of maak het lekker transparant, tranend waterachtig en laat dan de zon erdoor schijnen. Voel dan de blijdschap en zet de kleuren op je doek wijd open. Gebruik gerust ook je andere hand, misschien heeft je andere hand je ook iets te vertellen waarvan je nog niet op de hoogte was. Kruip er helemaal in en leg je binnenkant binnenstebuiten zonder dat je je zorgen hoeft de maken over het uiterlijke resultaat. Teken ritmisch of in vloeiende golvende bewegingen en ga dan even weg of verscheur wat je net gemaakt hebt. Doe je ogen toe en rol ze naar boven en voel dan diep vanbinnen wat het met je heeft gedaan.
Of ga wat lekker zitten wroeten in klei of in aarde.
Ga lekker wild doen en let niet op wat een ander van je denkt. Laat het zo ontsnappen, dat monster dat aan je vreet en waarvan je eigenlijk al lang hebt begrepen waarom het een tijdje in je is komen wonen. Zeg, euh roep, gerust dat die nu andere oorden mag gaan zoeken of snik het eruit en neem dan een heerlijke douche of een bad met wat relaxerende lavendel of zo en wikkel je nadien lekker in je warme handdoek, trek je pyjama aan en nestel je in je bed met een heerlijk kalmerend theetje. En als je ontwaakt, ga dan heel hard lopen, springen of dansen, beweeg met je armen, fladder ermee ... Vrij. De keuzes die je maakt, de gevoelns die je hebt, de stappen die je zet, ze zijn allemaal vrij. Alles is vrij, zo vrij als jij je voelt.
Liefs,
Els