Boeken
De Geheime Newton van A tot Z
Ein Sof
Volgens de kabbalisten bestond er vóór de schepping, het Ein Sof, letterlijk vertaald "Zonder Eind", of het ultieme niets dat onafhankelijk is van tijd en ruimte. Het wordt ook wel de onkenbare, oneindige God genoemd. Dit was de toestand, vóór de big-bang. Het oneindige licht trok zich terug uit één enkel punt, het samengebalde punt waarin de compacte staat van de oermaterie was samengepakt. Hieruit ontstond de big bang.
De 16de eeuwse kabbalist Itschak Luria (hoofdpersonage uit De Kabbalist) heeft in detail en uitgebreid beschreven hoe dit proces heeft plaatsgevonden, afgeleid uit de kabbalistische interpretatie van het Genesis verhaal.
Zie ook: Kabbala. De Kabbalist.
Elementen van Euclides
De Elementen is een rekenkundig en meetkundig werk uit 13 delen van de Griekse wiskundige Euclides uit de 3de eeuw voor Christus.
Toen Newton op de kermis van Stourbridge in 1663 een boek over astrologie had gekocht, slaagde hij er niet in een horoscooptekening te maken. Daarom kocht hij het boek van Euclides en zocht in de index de theorie die hij nodig had op, om de tekening te kunnen maken. Hij was verbluft door de eenvoud ervan. Hij noemde het een "onbeduidend boekje". Later miste Newton de basis die hij uit Euclides kon leren, toen hij Descartes ging bestuderen. Hij worstelde zich pagina na pagina door Descartes tot hij het snapte.
In april 1664 moest hij bij zijn leraar Barrows examen doen over Euclides op de universiteit. Gezien zijn geringe kennis, kwam Newton slechts met de hakken over de sloot.
Humphrey Newton, de jonge assistent van Newton, verklaarde dat hij Newton slechts één maal heeft zien lachen. Het was toen er een vriend langskwam aan wie Newton een boek van Euclides had geleend. Newton vroeg: "En wat heb je eruit geleerd, en hoe vond je het boek?". De vriend antwoordde met een tegenvraag: "Welk nut of voordeel zou dit boek ooit voor mij kunnen hebben?" Dit ontlokte Newton een lach…
Bron: Never at Rest, door auteur Westfall.
Ellips
Een ellips is een twee dimensionale figuur die de meetkundige plaats is van alle punten waarvoor de som van de afstanden tot twee gekozen punten een vaste waarde heeft.
Nadat Newton terugkeerde van Woolshtorpe (na de dood van zijn moeder), ontving hij in Cambridge een brief van Robert Hooke. Het was een beleefde vriend namens het Koninklijk Genootschap waarin Hooke hem vroeg of hij nog nieuwe ontdekkingen had gedaan die Newton wilde delen. Newton hield de boot af en antwoordde dat hij alleen met aardse zaken bezig was. Om Hooke "zoet te houden" voegde hij er een onbelangrijk berekeningentje bij over de dagelijkse rotatie van de aarde om zijn as.
Het was het antwoord op een raadsel dat natuurfilosofen al lang bezig hield: als men een voorwerp van een toren liet vallen zou dan, doordat de aarde ondertussen verder draait, het ten westen neerkomen? Newton’s antwoord was dat als men de luchtweerstand negeerde het voorwerp ten oosten zou vallen in een spiraalvormige val.
Hooke zag meteen dat Newton’s redenering alleen maar zou kloppen als de toren op de evenaar zou staan, maar in Londen zou het voorwerp naar het zuiden vallen. Maar belangrijker nog; hij stelde dat het voorwerp geen spiraalvormige val zou maken, maar een ellipsvormige.
Hooke las de vertrouwelijke brief voor op de volgende vergadering van het Koninklijke Genootschap en verklaarde dat Newton het fout zag. Toch antwoordde Newton in een beleefde brief waarin hij erbij bleef dat de val spiraalvormig zal zijn.
Toen Hooke hem opnieuw aanviel, zowel in brieven, als tijdens vergaderingen van het Koninklijk Genootschap, weigerde Newton nog langer te antwoorden. Hij was woest.
Zijn verbluffende antwoord was uiteindelijk de Principia. Alleen… kwam hij erachter dat Hooke gelijk had aangaande de ellipsvormige val. Maar Newton bewees het wiskundig, terwijl het voor Hooke niet meer dan een gelukkige gok was. Om zijn theorie aanschouwelijk te maken, gebruikte hij het beroemde voorbeeld van een kanonbal die vanop een berg wordt afgevuurd. Newton zou Hooke deze episode nooit vergeven.
Zie ook: Hooke, Robert. Principia.
Ezechiël
Ezechiël is een priester, de zoon van Buzi, wat wil zeggen "God die kracht geeft".
Het is ook de naam van een bijbelboek geschreven voor de Israëlieten die in ballingschap waren. Het boek werd geschreven tussen 593 en 571 voor Christus.
Het beschrijft hoe de Israëlieten God kunnen dienen in een vreemd land. Zo konden ze lid worden van de Babylonische maatschappij met behoud van hun eigen religie en waarde. Daardoor verminderde de behoefte om terug te keren naar hun land.
Ezechiël beschrijft het visioen waarin God aan hem verschijnt in een koets met vier levende wezens die ieder vier koppen hebben en kalfsvoeten. Ook geeft hij, in de hoofdstukken 40 tot 48, een gedetailleerde beschrijven van de Tempel van Salomo. Deze aanwijzingen heeft Newton jarenlang bestudeerd en in een tekening verwerkt.
Zie ook: Tempel van Salomon. Chronologie.
